Ιστορία ενός λίφτινγκ
«Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά». Αν και προσωπικά ότι θα μπορούσαμε άνετα να ζήσουμε σε έναν κόσμο χωρίς ποίηση―πριν σηκώσετε το φρύδι, σκεφτείτε από τι στιχουργικά ανοσιουργήματα θα ήταν απαλλαγμένος ένας τέτοιος κόσμος―πρέπει να δεχτούμε ότι η εκούσια παραμονή μας σ’ αυτόν τον κόσμο θα ήταν εξαιρετικά επώδυνη χωρίς τέτοια άλματα. Παρά τις προσπάθειες κάποιων ρομαντικών να πείσουν για το αντίθετο, η πατίνα του χρόνου μπορεί να είναι χαριτωμένη σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά ο χρόνος πέρα από την ωρίμανση φέρνει μαζί τον μαρασμό, τη φθίση και τη σήψη. Είμαι σίγουρος πως το πάσο της κουζίνας―παραδομένο εδώ και χρόνια στην φθορά της καθημερινής χρήσης―θα χειροκροτούσε ειρωνικά, αν μπορούσε να διαβάσει αυτά που γράφω. Δεν είχε υποστεί καμιά τρομερή κακοποίηση στα 15 χρόνια συμβίωσής μας, αλλά μαζί με κάποιες γρατσουνιές που είχαν διαπεράσει το βερνίκι το ξύλο (οξιά) σε ορισμένα σημεία είχε μαυρίσει από την υγρασία. Μαζί με άλλες μικροφθορές, το σκάσιμο στην ένωση, έκαναν επιτακτική την παρέμβαση του αυτόκλητου μάστορα για ένα ακόμη ποιητικό άλμα εναντίον της φθοράς.
Λείανση
Ένα καλό άλμα, είτε είναι κόντρα στη φθορά είτε σε κάποια άλλη αντίρροπη δύναμη, απαιτεί να κάνεις μερικά βήματα πίσω για να πάρεις φόρα. Στην περίπτωση ενός ταλαιπωρημένου ξύλινου πάγκου τα βήματα πίσω μεταφράζονται σε τρίψιμο του ξύλου, το οποίο αφαιρείται το παλιό βερνίκι, και όσοι λεκέδες και γδαρσίματα υπάρχουν στην επιφάνεια του ξύλου κάτω από αυτό. Χρησιμοποίησα ένα μικρό έκκεντρο τριβείο, αρχίζονται από γυαλόχαρτο P80.
Don’t try this at home: Κρατάμε πάντα το τριβείο με τα δύο χέρια, ώστε να ελέγχουμε καλά την κίνησή του.
Ήδη, από τα πρώτα αυτά στάδια της λείανσης, η επιφάνεια του ξύλου άρχισε να καθαρίζει και να γίνεται πιο ομοιόμορφη. Την ίδια ώρα, καθώς οι επιφανειακές γρατσουνιές εξαφανίζονταν, τα πιο βαθειά γδαρσίματα άρχισαν να γίνονται πιο εμφανή.
Λίγα πράγματα συγκρίνονται με την ικανοποίηση που σου δίνει η όψη του καθαρού ξύλου.
Το πάσο αποτελείται από επιφάνειες σε δύο επίπεδα, μια ορθογώνια (ο πάγκος) και μια σε σχήμα Γ. Η τελευταία αποτελείται από δύο κομμάτια ενωμένα με γωνιακό σύνδεσμο με κόλλα. Αν και ο σύνδεσμος ήταν ακόμη γερός, υπήρχε ένα κενό στο πάνω μέρος, που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε πιθανή εστία προβλημάτων καθώς η υγρασία (πχ. από το καθημερινό καθάρισμα) θα μπορούσε να διεισδύσει στο ξύλο. Λίγος ξυλόστοκος που είχε ξεμείνει στην αποθήκη (ελαφρώς ξεραμένος, και που έπρεπε γι’ αυτό να αναζωογονήσω με λίγο νερό) άρκεσε για να καλυφθεί η ρωγμή.
Εδώ. Γεμίζουμε τα κενά μας με ξυλόστοκο.
Συνέχισα τη λείανση με πιο ψιλά γυαλόχαρτα, περνόντας από το 80 διαδιοχικά στο 120, το 180 και τελειώνοντας με το 220. Το τρίψιμο είναι όπως οι κλίμακες και τα αρπέζ στο πιάνο, ή το σφουγγάρισμα. Σε κανέναν δεν αρέσει―ΟΚ, υπάρχουν και εξαιρέσεις, για το τρίψιμο και το σφουγγάρισμα, όχι για τις κλίμακες και τα αρπέζ―, αλλά είναι δουλειά που πρέπει να γίνει. Μετά από μανιώδες γυαλοχάρτισμα, οι επιφάνειες είχαν γίνει αρκετά λείες και καθαρές. Πέρασα αρκετή χαιϊδεύοντάς τις για να το διαπιστώσω.
Το βερνίκι
Όσο δυσάρεστο και βαρετό είναι τρίψιμο, τόσο απολαυστική είναι η εφαρμογή του βερνικιού. Χρησιμοποίησα διάφανο βερνίκι πολυουρεθάνης σατινέ, όπως αυτό που είχε χρησιμοποιηθεί στην αρχική εφαρμογή πριν 15 χρόνια, αλλά από άλλη εταιρία. Πέρασα το πρώτο χέρι πιο αραιό ώστε να σφραγίσει καλύτερα το ξύλο, με βαμβακερό πανί και γάζα.
Η κάτω επιφάνεια έχει περάστει με ένα χέρι βερνίκι ενώ η πάνω περιμένει τη σειρά της.
Α, όνειρο η μυρωδιά του βερνικιού―απολαμβάνουμε πάντα με ανοιχτά παράθυρα.
Για τα επόμενα χέρια βερνίκι, που ήταν λιγότερο διαλυμένα (έβαλα λιγότερο νέφτι) χρησιμοποίησα πινέλο. Επειδή το πινέλο αφήνει ίχνη, ανάμεσα στο προτελευταίο και τελευταίο χέρι, αλλά και μετά το τέλευταίο, έτριψα (ή πιο σωστά) χάιδεψα απαλά με ένα πολύ ψιλό γυαλόχαρτο (νούμερο 400). Επειδή σε αυτό το στάδιο η πίεση στην επιφάνεια της τριβής πρέπει να είναι ελάχιστη και σταθερή, τύλιξα το γυαλόχαρτι σε ένα σφουγγάρι.
Για πιο ομοιόμορφο αποτέλεσμα, τυλίγουμε το γυαλόχαρτο σε ένα σφουγγάρι.
Περιμένοντας το βερνίκι να στεγνώσει. Περίπου σα να περιμένεις το γλυκό να κρυώσει.
Αν και θεωρητικά θα μπορούσε κανείς να συνεχίσει να προσθέτει στρώσεις βερνικιού ad libitum, αποφάσισα πως τρεις είναι αρκετές, γιατί έχουμε και δουλειές. Η σατινέ υφή λειτουργεί πολύ ωραία σε πάγκο κουζίνας, αλλά και σε άλλες επιφάνειες όπως μουσικά οργάνα (hint για project που είναι εν προόδω). Από μένα είναι Ναι. (Δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς, γιατί είχαν προηγηθεί δοκιμές, δεν αφήνουμε τέτοια πράγματα στην τύχη!).
Το τελικό αποτέλεσμα.
Ενθουσιασμένοι με το αποτέλεσμα. Όχι όλοι, κάποιες όχι τόσο. Ας είναι.