Στο πρώτο μέρος της σειράς για την ανακατασκευή αυτής της παλιάς Aria, μπορείτε να δείτε πώς έκανα την προεργασία. Στο δεύτερο μέρος, έφτιαξα ένα χρώμα εμποτισμού με βάση το λινέλαιο και το πέρασα στο ξύλο. Στο τρίτο μέρος, ολοκλήρωσα το φινίρισμα και το γυάλισμα του σκάφους. Στο τέταρτο μέρος, γυάλισα το pickguard.

Πριν περάσω στο μανίκι, που λογικά θα είναι το πιο δύσκολο κομμάτι του πρότζεκτ, αποφάσισα να θωρακίσω τις κοιλότητες του σκάφους και το πίσω μέρος του pickguard με χαλκοταινία. Γιατί να το κάνω αυτό; Η κάλυψη των κοιλοτήτων όπου μπαίνουν τα ηλεκτρικά στοιχεία του οργάνου (μαγνήτες ποτενσιόμετρα) με χαλκοταινία, δημιουργεί έναν κλωβό Faraday ο οποίος εμποδίζει τις ηλεκτρομαγνητικές παρεμβολές να δημιουργήσουν θόρυβο στο σήμα της κιθάρας. Με λίγα λόγια, λιγότερος ηλεκτρομαγνητικός θόρυβος σημαίνει καθαρότερο ηλεκτρικό σήμα, και (συνήθως) καλύτερος ήχος.

Η χαλκοταινία που χρησιμοποίησα είναι αυτοκόλλητη. Η μια πλευρά του χαλκού είναι καλυμμένη από κόλλα που όμως είναι αγώγιμη. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Αν δεν είναι αγώγιμη η κόλλα τα κομμάτια θα πρέπει να τα κολλήσουμε με καλάι ώστε να ενωθούν σε έναν ενιαίο αγωγό.

Η διαδικασία που ακολούθησα ήταν απλή: ξεπατίκωσα τις κοιλότητες με ένα ριζόχαρτο ώστε να κόψω τα κομμάτια του χαλκού που εφάρμοσα στον πάτο των κοιλοτήτων. Για τα τοιχώματα έκανα εγκοπές στα κομμάτια της χαλκοταινίας ώστε να εφαρμόσουν καλύτερα στις καμπύλες. Πίεσα καλά τα κομμάτια με ένα πινέλο ώστε να κολλήσουν καλά στο ξύλο. Όπου δεν κόλλησαν καλά χρησιμοποίησα κόλλα στιγμής.

Εν τέλει έλεγξα με το πολύμετρο ότι τα κομμάτια είχαν κολλήσει σωστά και είχαν ενωθεί σε έναν ενιαίο αγωγό.